Ἁγιογραφεῖο
Τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι ἕνας τόπος φιλοκαλίας καὶ καλλιτεχνίας. Εἶναι πρόσφορο ἔδαφος γιὰ τὴν ἀνάπτυξη ὅλων τῶν εὐγενῶν καὶ ἐκκλησιαστικῶν τεχνῶν. Ἀνέκαθεν εἴχαμε δείγματα ὑμνολογίας, καλλιγραφίας, ζωγραφικῆς, μεταλλοτεχνίας, κεντητικῆς καὶ ἄλλων, ποὺ κοσμοῦν σήμερα τὰ σκευοφυλάκια καὶ τὰ μουσεῖα τῶν Μονῶν καὶ ὅλου τοῦ κόσμου. Ζώντας σ᾿ αὐτὸν τὸν ἅγιο Τόπο, οἱ ἁγιογράφοι ἀδελφοὶ τῆς Μονῆς μας καὶ ἔχοντας ὡς δασκάλους, ὄχι μόνον τοὺς μοναχοὺς ποὺ βρήκαμε, ἀλλὰ καὶ τοὺς παλαιοὺς, ὅπως τὸν Πανσέληνο καὶ τὸν Θεοφάνη, ἔβαλαν τὰ θεμέλια τῆς δικῆς τους πορείας. Μέσα ἀπὸ συνεχῆ ἐνασχόληση μὲ τὴν βυζαντινὴ τέχνη, ἐμβάθυναν στὰ ἐπιτεύγματα τῶν παλαιῶν διδασκάλων καὶ ἀνακαλύπτουν συνεχῶς τὸ βάθος, τὸν πλοῦτο καὶ τὴν ὁμορφιά, ὄχι μόνον τῶν συγκεκριμένων καλλιτεχνημάτων, ἀλλὰ καὶ τῆς κληρονομιᾶς ποὺ μεταφέρουν.
Τὸ ἁγιογραφεῖο τῆς Μονῆς Ξενοφῶντος ἀπαρτίζεται ἀπὸ πατέρες ποὺ ἐπὶ 30ετίαν καὶ πλέον ἀσχολοῦνται μὲ τὴν ἁγιογραφία καὶ μαθαίνουν συγχρόνως τὴν τέχνη σὲ νεωτέρους ποὺ ἔχουν αὐτὴ τὴν ἔφεση. Στὴν εἰκονογραφία, ποὺ δίδεται ἰδιαίτερη ἔμφαση, ζωγραφίζουν φορητὲς εἰκόνες γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Ἰδιαιτέρως ἀναφέρουμε τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Πορταϊτίσσης στὴν Κόκκινη πλατεία τῆς Μόσχας, στὴν ἁγιογράφηση τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὸ σημεῖο «Μηδέν» τῆς Νέας Ὑόρκης, καὶ τοῦ Καθολικοῦ καὶ τῆς Τραπέζης τοῦ Ἱ. Ἡσυχαστηρίου Τιμ. Προδρόμου Ἀκριτοχωρίου Σιδηροκάστρου. Ἐντὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τὸ Καθολικὸ τῆς Μονῆς μας, τὸ Καθολικὸ τῆς Σιμωνόπετρας, τὸν ἱστορικὸ Πύργο τοῦ Πρωτάτου, καθὼς καὶ τὴν Τράπεζα τῆς Μονῆς Ἰβήρων καὶ αὐτὴν τῆς Μονῆς Παντοκράτορος.
Ἐκτὸς τῆς ἁγιογραφίας, οἱ πατέρες τῆς Μονῆς μας ἀσχολοῦνται μὲ τὴν γλυπτικὴ πολυτίμων λίθων καὶ τὸ βυζαντινὸ περίκλειστο σμάλτο. Στὸ ἁγιογραφεῖο τῆς Μονῆς γίνεται προσπάθεια νὰ δημιουργοῦνται ἔργα ποὺ ἐμφοροῦνται ἀπὸ τὴν βυζαντινὴ παράδοση, ποὺ διεφυλάχθη μὲ πολλὲς θυσίες στὸν ἅγιον αὐτὸν Τόπο. Στὸ Ἅγιον Ὄρος ἀναζητεῖται ὅλο καὶ περισσότερο ἡ χαμένη πνευματικότητα τοῦ Γένους μας. Μία πνευματικότητα ποὺ δὲν εἶναι μουσειακὸ εἶδος, ἀλλὰ ζωντανὴ φανέρωση τοῦ κάλλους τῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως.
Αὐτὸ ποὺ μᾶς συνέχει εἶναι νὰ παραδώσουμε στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴ νέα γενεὰ ἔργα ποὺ θὰ φανερώνουν τὸ πνευματικὸ κάλλος ποὺ σώζει, τὸ κάλλος ποὺ προβληματίζει καὶ ἐμπνέει, ποὺ ἀφυπνίζει καὶ φανερώνει ἕναν κόσμο ἀθεώρητο. Καὶ εἶναι πράγματι ἡ εἰκόνα ἡ μεταμορφωτικὴ δύναμη, ποὺ χαρίζει ἄλλους ὀφθαλμοὺς καὶ νέα καρδιὰ, ποὺ μεταποιεῖ καὶ καινοποιεῖ τὰ πάντα. Ἡ ζωγραφικὴ καὶ γενικότερα ἡ καλλιτεχνία, ἰδιαίτερα στὶς ἡμέρες μας, μποροῦν νὰ βοηθήσουν τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο νὰ ἀνακαλύπτει τὴ δύναμη τῆς παραδόσεως καὶ τὴν οὐσία τῆς πίστεώς μας, μὲ ἕναν μοναδικὸ τρόπο, ὥστε ἡ χάρη καὶ ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ νὰ εἰσέρχεται στὴν ζωή μας καὶ νὰ τὴν μεταμορφώνει σὲ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
